
Μιλάμε για την κλασική συνταγή του Call of Duty: άπειρες σφαίρες να διασταυρώνονται προερχόμενες από κάθε δυνατή κατεύθυνση, κραυγές αγωνίας από τους συμπολεμιστές σας, set pieces επί set pieces, εκρήξεις που θα ζήλευε κι ο Michael Bay, γέφυρες να διαλύονται και ουρανοξύστες να καταρρέουν. Κάποια σημεία όντως προκαλούσαν εντύπωση με τον σχεδιασμό της πίστας να είναι αρκετά έξυπνος, δίνοντας χώρο στον παίκτη να δοκιμάσει διάφορες διαδρομές μέσα στο πάντα προκαθορισμένο μονοπάτι, να περάσει μέσα από τους εσωτερικούς χώρους κτηρίων ή μέσα από οχήματα.

Υπήρχε ωστόσο η αίσθηση πως μέσα στον εκθεσιακό χώρο πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι δέκα τίτλοι που κάνουν ακριβώς το ίδιο με το Black Ops II, το οποίο κάνει ακριβώς το ίδιο με τον προκάτοχό του. Τα Call of Duty δεν είναι μοναδικά πλέον και το στοίχημα για τις εταιρείες είναι πότε ο κόσμος θα αρχίσει να βαριέται τα τόσο δημοφιλή για την ώρα μιλιτέρ FPS.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου